شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی...

تو را با لحجه ي گلهاي نيلوفر صدا كردم

تمام شب براي با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا كردم

پس از يك جستجوي نقره اي در كوچه هاي ابي احساس

تو را از بين گلهايي كه در تنهايي ام روئيد با حسرت جدا كردم.

و تو در پاسخ آبي ترين موج تمناي دلم گفتي:

دلم حيران و سرگردان چشماني ست رويايي

ومن تنها براي ديدن زيبايي آن چشم تو را دردشتي از تنهايي و حسرت رها كردم.

همين بود آخرين حرفت.

و من بعد از عبور تلخ و غمگينت

حريم چشمهايم را ، به روي اشكي از جنس غروب ساكت و نارنجي خورشيد ، وا كردم.

نمي دانم چرا رفتي؟

نمي دانم چرا شايد خطا كردم.

و تو بي آنكه فكر غربت چشمان من باشي،

نمي دانم كجا؟

تا كي؟

براي چه؟

ولي رفتي و بعد از رفتنت باران ...چه معصومانه مي باريد

و بعد از رفتنت ، يك قلب دريايي ترك برداشت

و بعد از رفتنت ، رسم نوازش در غمي خاكستري گم شد.

و گنجشكي كه هر روز از كنار پنجره با مهرباني دانه بر مي داشت،

تمام بالهايش غرق در اندوه غربت شد.

و بعد از رفتن تو اسمان چشمهايم خيس باران بود.

و بعد از رفتنت ، انگار كسي حس كرد من بي تو تمام هستي ام از دست خواهد رفت

كسي حس كرد من بي تو ،

هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد.

و بعد از رفتنت درياچه بغضي كرد.

كسي فهميد تو نام مرا از ياد خواهي برد.

و من با آنكه ميدانم تو هرگز ...

ياد مرا در عبور خود نخواهي برد.

هنوز اشفته ي چشمان زيبايي تو ام برگرد...

برگرد و ببين كه سرنوشت انتظار من چه خواهد شد

و بعد از اينهمه طوفان وهم و پرسش و ترديد

كسي از پشت قاب پنجره ارام و زيبا گفت:

تو هم در پاسخ اين بي وفايي ها بگو ...

در راه عشق و انتخاب ان خطا كردم

و من در حالتي مابين اشك و حسرت و ترديد...

كنار انتظاري كه بدون پاسخ و سرد است.

و در امواج پاييزي ترين ويراني يك دل ميان غصه اي از جنس بغض كوچك يك ابر

نميدانم چرا؟

شايد به رسم و عادت پروانگي مان

باز براي شادي و خوشبختي باغ قشنگ آرزوهايت دعا كردم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: